Verolme - Memoires

Beschrijving boek

Met medewerking van Leo Ott. 

Inclusief zwart-wit foto's.

In zijn Memoires heeft de scheepsbouwer Cornelis Verolme op een geheel eigen, karakteristieke manier zijn ontwikkeling van ambachtsscholier te Middelharnis tot bouwer van een Nederlands concern geschetst. Daarbij heeft hij noch de gebeurtenissen van zijn leerjaren, noch die tijdens zijn industriële ontwikkelingsgang bij de firma Stork te Hengelo vergeten, evenmin als de strenge methodiek, die hij bij de bouw van de verschillende Verolme-bedrijven heeft toegepast. Integendeel., aan al deze elementen heeft hij in zijn herinneringen een juist gedoseerde aandacht geschonken, die op haar beurt de aandacht van de lezer weet te trekken.

Vandaag is in wijde kring bekend, dat vooral aan het eind van het jaar 1969 het Verolme-concern grote moeilijkheden heeft ondervonden. Het is juist het zeer menselijke relaas van de scheepsbouwer over de oorzaak van deze moeilijkheden, dat aan deze memoires een bijzonder accent geeft. Men beleeft, al lezende, verschillende gebeurtenissen van de binnenkant. Hetzelfde geldt voor de laatste fase van zijn werk, het in gebruik nemen van het mammoetdok, dat voor Verolme zo ontzaglijk veel heeft betekend en dat hij als een waardige afsluiting van zijn loopbaan als scheepsbouwer en als grootondernemer beschouwt.

In zijn Memoires benadert Verolme de onderwerpen in zijn eigen trant. Dat komt vooral tot uiting in het verslag van zijn menigvuldige reizen. De vaak bijzondere ervaringen, die Verolme bij zijn reizen over de gehele wereld, steeds in gezelschap van zijn vrouw, heeft opgedaan, geven een bijzondere toets aan deze memoires. Niet minder interessant, om de persoonlijke kijk, is zijn relaas over enkele nevenactiviteiten, waarin o.a. de REM een plaats inneeemt.

Het is moeilijk een Nederlander aan te wijzen, die na de tweede wereldoorlog door zijn industriële daden zo sterk tot de verbeelding heeft gesproken als Cornelis Verolme. Daarbij geldt dan nog, dat hij pas met zijn werk in grote stijl begon, toen hij 46 jaar was. Voor velen is het een raadsel gebleven, hoe hij desondanks in zo korte tijd zijn levenswerk tot stand heeft kunnen brengen. Nu hij het zelf vertelt, blijkt dat er niets wonderlijks bij is geweest, zelfs niet bij financiering, ondanks de vele verhalen die daarover in omloop waren. Verolmes opgang was het resultaat van hard werken, scherp denken en met overleg durven. Daarom gaat er van deze Memoires, met alle boeiende facetten die daarin verweven zijn, een inspirerende werking uit. In een tijd, dat Nederland inspiratie kan gebruiken, verdienen de Memoires van Verolme aller belangstelling.