Mayra Verheyen - Doe maar Lissabon

Beschrijving boek

Een jonge vrouw doekt haar bedoeninkje in Amsterdam op. Ze gaat ervandoor. Omdat ze zich niet wil vastleggen? Vrij wil zijn? Omdat haar Berlijnse minnaar een einde maakt aan hun liefde op afstand, aan het heen en weer reizen tussen twee hoofdsteden? Of omdat reizen, onderweg zijn, haar aanlokt? Het is 1978: ‘vastigheid’ deugt niet.

Jet is een ambivalente vrouw, die eerder van zich afbijt dan zich overgeeft. Ze houdt van Wolf, maar wil niet in Berlijn wonen. Ze wil hem vergeten, maar neemt hem in de vorm van een masker mee op reis en schrijft over hun samenzijn in de tegenwoordige tijd.

In Lissabon - ze spreekt nu eenmaal de taal, dus waarom niet Lissabon - raakt Jet onder de indruk van een paar mensen die haar tegenpool zijn. Sterk en met overtuiging leven ze hun leven. Zo is er de kleine Teresa, door het leven dubbel gepakt, die de wereld intens in zich opneemt en dan naar háár wil vormt, via haar mond en haar penseel. De oude Ana, het viswijf, leeft als een natuurkracht, met de vanzelfsprekendheid van een boom, langs wie goede en slechte tijden afglijden als regen. En dan is er de mooie Marino, intelligent, sarcastisch, en tijdens de dictatuur van Salazar niet alleen ondergronds actief maar ook bewust van de universiteit teruggekeerd naar zijn vissersboot en het kleine leven waarin hij zich thuisvoelt. Hij biedt Jet een  haven, maar zij krijgt het benauwd en reist verder, rusteloos.

Maakt reizen gelukkig? Is reizen een bestemming? Of heeft het eind van de reis zich toch aangekondigd?